Portal
Dobrych
Rodziców

Rozwój fizy­czny miesięcznego dziecka

Wygląd dziecka zaraz po porodzie nie jest osza­łami­a­jący – dziecko może mieć nieco zniek­sz­tał­coną i dużą główkę, a także opuch­nięte powieki oraz mocno zaróżowioną pomarszc­zoną skórę.

Dziecko ma płaski nosek dzięki czemu bez trudu odd­y­cha pod­czas karmienia pier­sią. Część noworod­ków ma też na twarzy zaskór­ni­aki, które pow­stały na skutek niedo­jrza­łej pracy gruc­zołów łojowych. Nie są to jed­nak powody do obaw, wkrótce wszys­tko zniknie. Na główce dziecka pozostaną dwa miękkie miejsca, jest to ciemiączka, która całkowicie zarasta dopiero w drugim roku życia dziecka. W pier­wszym miesiącu kończyny dolne i górne niemowlaka są bardzo pul­chne, pokryte fałd­kami tłuszczu i zgięte we wszys­t­kich stawach. Odd­ech dziecka jest ener­giczny i szy­bki (ok. 45 razy na min­utę), płytki, niereg­u­larny. W tym cza­sie mogą wys­tępować bezdechy u dziecka, które są zupełnie nor­malne. Około 3 – 4 tygod­nia życia, główka dziecka staje się bardziej ksz­tałtna, a obrzęki i zacz­er­wie­nienia znikają.

Wzrok dziecka nie jest dobrze rozwinięty – słaba wrażli­wość na kon­trasty, brak umiejęt­ności rozpoz­nawa­nia szczegółów, nad­wrażli­wość na światło (dziecko prze­by­wało w cza­sie ciąży w ciągłym mroku) – to nor­malne dla miesięcznego dziecka. Dziecko potrafi jed­nak wodzić za powoli prze­suwa­jącą się zabawką, jed­nak ruchy oczu mogą nie być sko­or­dynowane, przez co może wydawać się, że dziecko ma zeza.

Słuch dziecka w pier­wszym miesiącu po porodzie jest przytę­pi­ony. Maluch jed­nak słysząc głosy, stara się odwró­cić główkę w stronę, z której dob­ie­gają dźwięki.

Smak, jaki wyczuwa miesięczne dziecko to słodki, kwaśny, gorzki i słony (wody płodowe miały słony smak).

Typowe zachowa­nia dla miesięcznego dziecka

• postrze­ganie przed­miotów w odległości 20 – 25 cm od swo­jej główki.
• zatrzymy­wanie wzroku na ludzkiej twarzy
• rozpoz­nawanie rodziców
• gdy dziecko leży na wznak, przechyla głowę raz w jedną, a raz w drugą stronę, nie potrafi ułożyć jej symetrycznie
• gdy dziecko leży na brzuchu, unosi głowę na krótki czas w celu przekręce­nia je z jed­nego boku na drugi bok
• odruch moro – dziecko, które przes­traszyło się nagłym ruchem lub hałasem rozpros­towuje rączki i nóżki, po czym przy­ciska rączki i nóżki do siebie jed­nokrot­nie zaciska­jąc piąstki
• odruch chwytny – dziecko bardzo mocno zaciska palce m.in. na ludzkim kciuku, a także na innym podob­nym przed­mio­cie (dziecko można wtedy unieść do góry!)
• odruch Babińskiego – połaskotane dziecko na podeszwie stopy, małe palce zeg­nie do środka, a duży palce wyg­nie ku górze
• odruch Rootinga (odruch ssa­nia) – dziecko muśnięte w policzek, delikat­nie odwróci główkę w tę stronę i otworzy buzię gotowe do ssania
• odruch stą­pa­nia – dziecko przytrzymy­wane w pozy­cji pio­nowej, tak, aby stóp­kami dotykało podłoża będzie staw­iało krok za krok­iem – jakby chodziło.

Więk­szość odruchów bezwarunk­owych zanika wraz z ukończe­niem czwartego miesiąca życia.

Rozwój intelek­tu­alny miesięcznego dziecka

W tym cza­sie dziecko:

• nie rozróż­nia dnia od nocy
• gdy jest głodne, budzi się i domaga się piersi
• reaguje na dźwięki np. poprzez wstrząśnię­ciem ciała, płaczem lub wręcz odwrot­nie – ucisze­niem się
• uśmiecha się, a nawet piszczy z radości gdy ktoś się do niego śmieje
• potrafi sku­piać wzrok na przed­mio­tach i osobach oraz wodzić wzrok­iem za przed­mio­tami, które poruszają się w polu jego widzenia
• rozpoz­naje poprzez zapach, widok, oraz głos
• lubi, gdy się mu śpiewa – śpiew wspo­maga rozwój mowy u malucha
• ujaw­nia swój tem­pera­ment i osobowość – jeżeli dziecko jest ruch­liwe, krzyk­liwe zwykle pozostaną tak akty­wne do końca życia i odwrot­nie – jeśli dziecko jest spoko­jne, mało ruch­liwe, w przyszłości praw­dopodob­nie będzie miało zrównoważony temperament

Rozwój społeczny miesięcznego dziecka

W tym cza­sie dziecko:

• nie jest zbyt towarzyskie (śpi nawet 20 godzin na dobę)
• komu­nikuje się ze światem poprzez krzyk
• z przy­jem­noś­cią obser­wuje ludzi oraz to, co się wokół niego dzieje
• przes­taje krzy­czeć wtedy, gdy widzi lub słyszy mamę – to go uspokaja, koi i daje poczu­cie bez­pieczeństwa – dziecko potrze­buje prak­ty­cznie ciągłego kon­taktu z mamą
• szczegól­nie zain­tere­sowane jest oczami mamy oraz jaskrawymi zabawkami (np. wisząca nad łóżeczkiem karuzelą)

Wskazówki dla rodziców

1. Jeżeli będziemy okazy­wać dziecku zniecier­pli­wie­nie i roz­drażnie­nie, dziecko szy­bko to wyczuje i też stanie się drażliwe.
2. Mów do dziecka.
3. Przy­tu­laj dziecko.
4. Śpiewaj dziecku.
5. Pozwól dziecku przyglą­dać się Two­jej twarzy – rób do niego różné miny.
6. Kup dziecku proste zabawki (paja­cyk, pozy­ty­wkę, plus­zowe miśki)
7. Masuj malucha (rączki, nóżki, plecki, buzia).
8. Baw się z dzieck­iem w „A kuku!”.
9. Czas karmienia dziecka wyko­rzys­tuj na „roz­mowę”, pieszc­zoty oraz naw­iązy­wanie kon­taktu wzrokowego z dzieck­iem. 10​.Na spacer wybierz się z dzieck­iem dopiero wtedy, gdy ukończy dwa tygod­nie. 11.Wstrzy­maj się z wiz­y­tami gości przez pier­wsze dwa tygod­nie 12.Karm dziecko na żądanie

Kobi­eta w roli mamy

Wiele mam po porodzie nie ma zbyt dobrego nas­troju – jest to reakcja orga­nizmu m.in. na grę hor­monów i zmęcze­nie. Jed­nak bez obaw – poporodowy smutek mija po kilku dni­ach, cza­sem po kilku tygod­ni­ach. Młodej mamie z pewnoś­cią pomoże wspar­cie blis­kich oraz otwarta roz­mowa o przygnę­bi­e­niu (np. z innymi młodymi mamami lub z tymi, które przygnę­bi­e­nie poporodowe mają już za sobą).

Młoda mama będzie również miała chwile, w których będzie czuła, że cała sytu­acja ją prz­erasta – cią­gle pod­porząd­kowywanie wszys­t­kich czyn­ności pod płacz i krzyk dziecka może męczyć. To zupełnie nor­malne odczu­cia młodej matki. Dlat­ego nie wahaj się poprosić blis­kich, by zajęli się dzieck­iem, wów­czas Ty będziesz mogła wyjść na spacer, posłuchać muzyki, przeczy­tać książkę itd.

Mężczyzna w roli taty

niek­tórzy mężczyźnie w pier­wszych tygod­ni­ach po nar­o­dz­i­nach dziecka przeży­wają coś w rodzaju poporodowej depresji. Ma na nią wpływ uświadomie­nie sobie ogrom­nej odpowiedzial­ności, jaka wiąże się z byciem ojcem. Podob­nie jak w przy­padku kobi­ety, zmęcze­nie i stres wpływa na złe samopoczu­cie psychiczne.

Młodzi ojcowie boją się dotykać dziecka – obawy te są jak najbardziej nat­u­ralne. Mężczyzna boi się tego, że dziecko jest kruche, stad jego lęk. Jedyna rada dla młodego taty – bądź ostrożny i nie wykonuj gwał­townych ruchów. Silne, męskie dłonie potrafią zaj­mować się dzieck­iem naprawdę z wielką delikat­noś­cią, więc bez obaw, tato!